| Author: | F. Starik | ISBN: | 9789046816219 |
| Publisher: | Nieuw Amsterdam | Publication: | November 8, 2013 |
| Imprint: | Nieuw Amsterdam | Language: | Dutch |
| Author: | F. Starik |
| ISBN: | 9789046816219 |
| Publisher: | Nieuw Amsterdam |
| Publication: | November 8, 2013 |
| Imprint: | Nieuw Amsterdam |
| Language: | Dutch |
Liefde in tijden van zorg en ouderdom `Deze winter zal ze uitglijden, op een dag zal het glad zijn, moeder gaat het hondje uitlaten, ze breekt haar heup. Ze moet naar een ziekenhuis. Vanaf november 2012 documenteert F. Starik de belevenissen van zijn dementerende moeder. In korte scènes beschrijft hij hoe zij, precies zoals hij al voorvoelde, na een val in het ziekenhuis belandt en vervolgens in een verzorgingshuis wordt opgenomen. Een boek dat je achterlaat met een brok in de keel, terwijl je onderweg toch ook verschrikkelijk moest lachen `Zo is mijn leven teruggebracht tot het minimaal noodzakelijke. Ik bezoek moeder, of bereid me erop voor om moeder te bezoeken, of ik lig op de bank en kijk een sentimentele film en dan is mijn gezicht na afloop nat van tranen, en dan voel ik me op een duistere wijze toch gesterkt, voor negentig minuten bevrijd uit de tredmolen van mijn gedachten, alsof zich toch een kans aandient om haar te bevrijden, alleen ik zie de kans nog niet, ik kijk verkeerd, ik denk niet goed, ik zie iets over het hoofd, dat kan niet anders.
Liefde in tijden van zorg en ouderdom `Deze winter zal ze uitglijden, op een dag zal het glad zijn, moeder gaat het hondje uitlaten, ze breekt haar heup. Ze moet naar een ziekenhuis. Vanaf november 2012 documenteert F. Starik de belevenissen van zijn dementerende moeder. In korte scènes beschrijft hij hoe zij, precies zoals hij al voorvoelde, na een val in het ziekenhuis belandt en vervolgens in een verzorgingshuis wordt opgenomen. Een boek dat je achterlaat met een brok in de keel, terwijl je onderweg toch ook verschrikkelijk moest lachen `Zo is mijn leven teruggebracht tot het minimaal noodzakelijke. Ik bezoek moeder, of bereid me erop voor om moeder te bezoeken, of ik lig op de bank en kijk een sentimentele film en dan is mijn gezicht na afloop nat van tranen, en dan voel ik me op een duistere wijze toch gesterkt, voor negentig minuten bevrijd uit de tredmolen van mijn gedachten, alsof zich toch een kans aandient om haar te bevrijden, alleen ik zie de kans nog niet, ik kijk verkeerd, ik denk niet goed, ik zie iets over het hoofd, dat kan niet anders.
