| Author: | Jos Lammers | ISBN: | 9789082762204 |
| Publisher: | Jos Lammers | Publication: | September 18, 2017 |
| Imprint: | Language: | Dutch |
| Author: | Jos Lammers |
| ISBN: | 9789082762204 |
| Publisher: | Jos Lammers |
| Publication: | September 18, 2017 |
| Imprint: | |
| Language: | Dutch |
Poppe denk dat hij eigenlijk een indiaan is, maar wel een kleine. Want zijn grote broer Beer weet veel meer. Die speelt gitaar en vangt bromvliegen en stekelbaarzen. Hij is ook beresterk. Vooral als ze ridder en paard spelen. Het lijkt wel of hij ook nooit bang is, niet ’s nachts en ook niet voor die jongens van de banketbakker. Maar als Poppe een beetje verliefd wordt op een meisje uit zijn klas, weet Beer ook niet precies wat verliefd zijn is. Het vervelende is dat indianen nooit verliefd zijn, weet Poppe. indianen krijgen gewoon een vrouw en kinderen. Hoe moet hij nu aan Doortje zeggen dat hij wel verkering wil...
Recensie(s)
Ontwapenend en echt
De bewondering voor je grote broer kan enorm zijn; hij weet alles en kan alles. Poppe's geloof in zijn grote broer, Beer, is onbegrensd. Zelf is Poppe Indiaan en verliefd op Doortje. Hij heeft zelfs al een keertje met haar gepraat. Een kinderwereld waarin volwassenen ontbreken wordt ontwapenend en echt beschreven op zowel een volwassen als kinderlijke wijze. Terecht, want zo zitten de problemen nu eenmaal in elkaar op die leeftijd. De gebruikte 'spreektaal' sluit daar uitstekend bij aan. De wijze waarop de verliefdheid wordt beschreven, is heel geloofwaardig. Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukjes, die meestal goed afzonderlijk gelezen kunnen worden. Voor ouders die hun kinderen op deze leeftijd voorlezen is het verhaal prima om een thema als 'verliefdheid' (altijd een beetje een taboe) te bespreken. Het boekje gaat over twee broers en is daarmee vooral gericht op mannelijke lezers. Het verhaal wordt begeleid door veel zwart/grijze tekeningen: vaag en eenvoudig en een prima ondersteuning van het verhaal. Vanaf ca. 9 jaar.
Recensie NBD/Biblion door Hans Thijssen.
Fris en eigentijds taalgebruik
De zich goed in de kinderwereld inlevende Jos Lammers hanteert in ‘Poppe en Beer’ een fris en eigentijds taalgebruik, zonder extra populair te willen doen. De onderlinge verhouding van de beide broers uit het verhaal is heel subtiel uitgewerkt. Er worden geen grote woorden verspild om de emoties duidelijk aan het licht te brengen. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van de onzekere, ietwat filosofische Poppe, die een boeiende kijk op de wereld heeft en op die manier een eigen dimensie aan het verhaal geeft.
Recensie Leeuwarder Courant 19-11-1993 door Baukje Wytsma.
Geestig geschreven
Jos Lammers schreef met ‘Poppe en Beer’ een boek over twee broers. Beer, een echte grote knul, die stoer doet, en Poppe die zich meestal miezerig klein voelt. Beer heet niet voor niet Beer. Hij weet alles, hij kan alles. Althans, dat denkt Poppe. Slechts in één situatie weet Poppe Beer te redden uit een benarde situatie op straat: hij kan sluipen als een echte indiaan. Veel kinderen zullen de manier van omgaan van Poppe met zijn oudere broer herkennen. Het boek is geestig geschreven, wat lekker relativeert.
Recensie Wegener Gelderland 21-9-1993 door Marijke Schouw
Poppe denk dat hij eigenlijk een indiaan is, maar wel een kleine. Want zijn grote broer Beer weet veel meer. Die speelt gitaar en vangt bromvliegen en stekelbaarzen. Hij is ook beresterk. Vooral als ze ridder en paard spelen. Het lijkt wel of hij ook nooit bang is, niet ’s nachts en ook niet voor die jongens van de banketbakker. Maar als Poppe een beetje verliefd wordt op een meisje uit zijn klas, weet Beer ook niet precies wat verliefd zijn is. Het vervelende is dat indianen nooit verliefd zijn, weet Poppe. indianen krijgen gewoon een vrouw en kinderen. Hoe moet hij nu aan Doortje zeggen dat hij wel verkering wil...
Recensie(s)
Ontwapenend en echt
De bewondering voor je grote broer kan enorm zijn; hij weet alles en kan alles. Poppe's geloof in zijn grote broer, Beer, is onbegrensd. Zelf is Poppe Indiaan en verliefd op Doortje. Hij heeft zelfs al een keertje met haar gepraat. Een kinderwereld waarin volwassenen ontbreken wordt ontwapenend en echt beschreven op zowel een volwassen als kinderlijke wijze. Terecht, want zo zitten de problemen nu eenmaal in elkaar op die leeftijd. De gebruikte 'spreektaal' sluit daar uitstekend bij aan. De wijze waarop de verliefdheid wordt beschreven, is heel geloofwaardig. Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukjes, die meestal goed afzonderlijk gelezen kunnen worden. Voor ouders die hun kinderen op deze leeftijd voorlezen is het verhaal prima om een thema als 'verliefdheid' (altijd een beetje een taboe) te bespreken. Het boekje gaat over twee broers en is daarmee vooral gericht op mannelijke lezers. Het verhaal wordt begeleid door veel zwart/grijze tekeningen: vaag en eenvoudig en een prima ondersteuning van het verhaal. Vanaf ca. 9 jaar.
Recensie NBD/Biblion door Hans Thijssen.
Fris en eigentijds taalgebruik
De zich goed in de kinderwereld inlevende Jos Lammers hanteert in ‘Poppe en Beer’ een fris en eigentijds taalgebruik, zonder extra populair te willen doen. De onderlinge verhouding van de beide broers uit het verhaal is heel subtiel uitgewerkt. Er worden geen grote woorden verspild om de emoties duidelijk aan het licht te brengen. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van de onzekere, ietwat filosofische Poppe, die een boeiende kijk op de wereld heeft en op die manier een eigen dimensie aan het verhaal geeft.
Recensie Leeuwarder Courant 19-11-1993 door Baukje Wytsma.
Geestig geschreven
Jos Lammers schreef met ‘Poppe en Beer’ een boek over twee broers. Beer, een echte grote knul, die stoer doet, en Poppe die zich meestal miezerig klein voelt. Beer heet niet voor niet Beer. Hij weet alles, hij kan alles. Althans, dat denkt Poppe. Slechts in één situatie weet Poppe Beer te redden uit een benarde situatie op straat: hij kan sluipen als een echte indiaan. Veel kinderen zullen de manier van omgaan van Poppe met zijn oudere broer herkennen. Het boek is geestig geschreven, wat lekker relativeert.
Recensie Wegener Gelderland 21-9-1993 door Marijke Schouw
